ฉันเขียนมา
ก็เพื่อต้องการจะระบายอารมณ์บางอย่าง ที่ไม่อยากจะเล่าให้ใครฟัง
ก็ขอเป็นเขียนแทนก็แล้วกัน ขอบคุณที่มีเนื้อที่กระดาษให้ฉันได้ขีดเขียน
ระบายความรู้สึก ฉันเพิ่งเรียนจบ กศน. ในระดับมัธยมปลายไม่นานด้วยวัย
17 ปี นิสัยของฉันเป็นคนชอบเที่ยว รักสนุก เสเพล
ชอบไปเที่ยวกับเพื่อนฝูง จนกลายเป็นเด็กใจแตก |
|
ฉันอาศัยอยู่กับแม่
ส่วนพ่อของฉันไม่มี ในบ้านของฉันนอกจากแม่แล้วยังมีป้าอยู่ด้วย
ป้าเป็นคนคอยอุปการะเลี้ยงดูฉันมายิ่งกว่าแม่ของฉันเสียอีก
ป้าและแม่เอง ก็ให้ความรัก ความอบอุ่นแก่ฉันตลอดมา
ฉันอยากได้อะไร ก็ซื้อหามาให้ทุกอย่าง แต่ฉันเองกลับทำตัวเหมือนเด็กมีปัญหา
ฉันช่วยป้าขายของ ได้เงินอาทิตย์ละ 900 บาท เป็นส่วนที่ป้าแบ่งให้เป็นรายได้ของฉัน
แต่เงินที่ได้มาทั้งหมด ฉันไม่เคยเก็บมันอยู่มือเลย
เพราะฉันได้มาจะเอาไปใช้จ่ายในการเที่ยวเตร่จนหมด
จนกระทั่งฉันได้มาพบกับผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งเพื่อนของฉันแนะนำให้รู้จัก
ต่อมาฉันกับเขาก็สนิทสนมกันมากขึ้นทุกวัน เขาอายุน้อยกว่าฉัน
1 ปี ยังเรียนหนังสืออยู่ |
|
จากความสนิทสนม
และความใกล้ชิดทำให้ความสัมพันธ์ของฉันกับเขาแน่นแฟ้นผูกพัน
ฉันเองก็รู้สึกรักเขามาก และฉันก็รู้สึกว่า เขาเองก็รักฉันมากเหมือนกัน
ความสัมพันธ์ของฉันกับเขาดำเนินไปด้วยดีจนครบเดือนที่
5 ฉันเริ่มมีอาการเวียนศรีษะ คลื่นไส้ ไม่ค่อยแข็งแรง
หุ่นของฉันเริ่มอวบอ้วนขึ้นมาผิดสังเกต ฉันเองไม่คิดอะไร
เพียงคิดว่าฉันคงพักผ่อนนอนน้อย เลยทำให้มีอาการแบบนี้
ชะล่าใจปล่อยเวลาผ่านไปได้ประมาณ 1 อาทิตย์ อาการของฉันยังเหมือนเดิม
จนแม่ของฉันสงสัยว่าฉันจะท้องหรือเปล่า เลยพาฉันไปให้หมอตรวจ
ก็พบว่าฉันท้อง 2 เดือน ฉันได้ปรึกษากับทางญาติฝ่ายแฟน
แต่เขาก็บอกว่าเขาไม่พร้อม บอกว่าแฟนของฉันยังเป็นนักเรียนอยู่
หนำซ้ำ ฉันยังโดนญาติของแฟนตอกหน้ากลับมาด้วยคำพูดที่หาว่าฉันทำไม
ไม่เป็นฝ่ายคุมบ้าง ฉันก็พูดอะไรไม่ออกเหมือนกัน
ได้แต่เงียบ และเสียใจมาก แม่ของฉันก็พยายามอยู่ใกล้คอยปลอบใจฉัน
คงจะกลัวว่าฉันจะคิดมาก และคิดสั้น |
|
แม่ของฉันไปโต้ญาติฝ่ายแฟนว่า
ถ้าต้องการให้ฉันเอาเด็กออก ก็ต้องจ่ายเงินค่าเสียหายมา
แต่ก็ต้องผิดหวังกลับมา แม่บอกให้ฉันอดทน ฉันเป็นลูกที่เลวอย่างนี้
ความจริงแล้ว แม่น่าจะด่าว่าฉันให้หนัก แต่ไม่เลย
ท่านกลับไม่เป็นอย่างนั้น แม่เข้าใจฉัน ฉันกลายเป็นลูกบาป
ทำให้แม่ทุกข์ใจ ต้องเดือดร้อนถึงเพียงนี้ แม่บอกฉันว่า
ถ้าจำเป็นจะต้องเอาเด็กออกก็จะต้องทำใจ แม่พูดปลอบใจไม่ให้ฉันกลัว
บอกฉันว่าจะเจ็บแป๊บเดียว... |
|
ก้าวแรกที่ฉันเหยียบย่างเข้าไปในสถานที่
ที่เรียกว่า สถานที่ทำแท้ง
หมอให้ยาฉันกินก่อน คงจะเป็นยาแก้ปวด ไม่มียาชาให้
แล้วพนักงานก็บอกให้ฉันเปลี่ยนผ้าถุง แล้วก็ก้าวขึ้นเตียงที่เขาเรียกว่า
ขาหยั่ง ภายใน 1 นาทีที่หมอรักษาอยู่ ฉันเจ็บปวดทรมานมาก
มันนานเหมือนสัก 5 นาที เมื่อเสร็จ ฉันลงจากเตียง
เหมือนตายแล้วเกิดใหม่ ฉันอยากให้ผู้ชายรู้จริงๆ
ว่าสิ่งที่ทำให้เกิดมา มันทำให้ผู้หญิงเจ็บปวดทรมานปางตาย
อยากให้ผู้ชายมารับความเจ็บปวดอย่างฉันบ้าง ฉันจะจดจำเหตุการณ์นี้ไปจนชั่วชีวิตว่า
ครั้งหนึ่งฉันเคยทำบาปยิ่งใหญ่ จากการชอบเที่ยว
รักอิสระ แล้วต้องมานั่งน้ำตาเช็ดหัวเข่า เจ็บปวดทั้งกายและใจ
เป็นคนบาปหนัก ฉันขอเป็นลูกที่ดีของแม่ เชื่อฟังแม่
เพราะวันที่ฉันทุกข์แสนสาหัส ก็มีแม่คนเดียวที่เคียงข้างฉัน
|
จาก..เด็กหลงผิด |
|
|
|
|
|
|
คุณพ่อคุณแม่ทั้งหลาย
ท่านยังนอนหลับดีอยู่หรือ ? คุณๆ ที่คิดจะเป็นพ่อคน
แม่คน คุณเตรียมทำใจในเรื่องนี้แล้วหรือยัง ?
โอ...กามน่ากลัวเกินไป กามน่าขยะแขยงเกินไป
โอ...เมถุนน่ากลัวเกินไป เมถุนน่าขยะแขยงเกินไป
ท่านผู้เจริญ...กามมีโทษ มีความร้ายกาจ ดุจหลุมถ่านเพลิง,
ดุจคมดาบคมหอกที่ทิ่มแทง, ดุจหัวฝีที่ปวดทรมาน,
ดุจเขียงที่ถูกสับถูกโขกตลอดเวลา ฯลฯ กามมีรสอร่อยน้อย
แต่มีทุกข์มาก พระศาสดาทรงตรัสไว้ไม่มีผิด เรารู้เท่าทันแล้วแหละกาม
เรารู้เท่าทันแล้วแหละเมถุน เราไม่ข้องอยู่กับเจ้า
ไม่มีเพื่อนสอง จึงไม่ต้องเดือดร้อนเพราะเจ้า สบายดีหนอ
|
|
......พระเกษตร
ปคุโณ
|
|