เราเป็นพราหมณ์มหาศาล อยู่ในเมืองนี้ เรามีทรัพย์สมบัติหลายร้อยโกฏิ มีข้าวของ เงินทองมากมาย เรารู้จบมนต์ รู้จบคัมภีร์ไตรเพท คัมภีร์อิติหาสะ และรู้ตำราทำนายลักษณะ วันหนึ่งเรานั่งอยู่ในที่สงบสงัดแล้วมีความคิดขึ้นมาว่า “การเกิดและการตายเป็นทุกข์ เราจะแสวงหาความดับอันไม่แก่ ไม่ตาย ปลอดภัย ไม่ต้องเจ็บไข้ เราจะไม่มีความห่วงใย ไม่ต้องการสิ่งใดๆ ละทิ้งร่างกายอันเน่าเปื่อย เต็มไปด้วยซากศพนี้ไปเสียเถิด ทางที่ใครๆ ไม่อาจจะไปได้ เพราะไม่มีเหตุ ต้องมีแน่ เราจะแสวงหาทางเพื่อหลุดพ้นไปจากภพ…” ครั้นเราคิดอย่างนี้แล้ว ได้ให้ทรัพย์หลายร้อยโกฏิ แก่คนไม่มีที่พึ่ง และคนอนาถา แล้วเข้าไปยังภูเขาหิมวันต์ (หิมาลัย) ในที่ไม่ไกลกันนั้น มีภูเขาลูกหนึ่งชื่อ ธรรมิกะ เราสร้างอาศรมอย่างดี สร้างที่เดินจงกรม อาศัยอยู่โคนต้นไม้อันมีคุณ ๑๐ ประการคือ