|
|
สมัยหนึ่งพระศาสดาทรงประทับอยู่
ณ พระวิหารเชตวัน ครั้งนั้นพระเจ้าปเสนทิโกศล ทรงเสวยพระกระยาหารเช้ามาก
เกิดความอึดอัด เสด็จจะเข้าเฝ้าพระศาสดา ทรงประทับนั่งด้วยความลำบาก
นั่งพลิกไปข้างนี้ที พลิกไปข้างโน้นที ถูกความง่วงครอบงำ
ไม่อาจจะทรงนั่งตรงๆ ได้ |
| |
พระศาสดาทรงตรัสกับท้าวเธอว่า: |
|
มหาบพิตรยังมิได้พักผ่อนกระมัง ? |
|
|
|
|
พระราชา :: |
|
ถูกแล้วพระเจ้าข้า ข้าพระองค์เสวยพระกระยาหารมากแล้วมีทุกข์มาก
|
|
|
|
|
พระศาสดา
: |
|
มหาบพิตร การเสวยมากเกินไป ย่อมมีทุกข์อย่างนี้
|
|
|
|
|
แล้วพระศาสดา
ทรงตรัสภาษิตว่า |
|
|
|
ในกาลใด ผู้กินมากย่อมง่วง และมักนอน กระสับกระส่าย
เหมือนหมูตัวใหญ่ ถูกเลี้ยงด้วยอาหาร เขาย่อมมึนซึม
ต้องเข้าห้องร่ำไป ส่วนผู้มีสติตื่นทุกเมื่อ รู้จักประมาณในอาหาร
ย่อมมีโรคน้อย แก่ช้า อายุยืน |
|
|
|
|
พระราชาทรงสดับแล้ว
ให้อุตตะระมาณพ คนรับใช้ท่องจำไว้ ทรงแนะอุบายให้กล่าวพระคาถานี้
ในเวลาที่พระองค์ทรงเสวย ต่อมาพระราชาทรงกระปรี้กระเปร่า
มีพระสรีระเบา ทรงพระสำราญ เพราะพระองค์ทรงเสวยข้าวสุกทะนานหนึ่งเป็นอย่างมาก |
|
|
|
...อรรถกถา
ธรรมบท... |
| |
|
| |
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย การฉันภัตตาหารวันละครั้งเดียวมีอานิสงส์
คือ มีโรคน้อย มีกายเบา กระปรี้กระเปร่า มีกำลัง
|
|
ดูก่อนภิกษุทั้งหลายธรรมะเพื่ออายุยืน
๗ ประการ คือ |
|
๑.
|
|
รักษาสุขอนามัย |
|
|
|
|
|
๒.
|
|
รู้จักประมาณตน
รู้จักประมาณในอาหาร |
|
|
|
|
|
๓. |
|
รับประทานอาหารที่มีประโยชน์ย่อยง่าย |
|
|
|
|
|
๔. |
|
ประพฤติพรหมจรรย์
ใช้ชีวิตโสด |
|
|
|
|
|
๕. |
|
รักษาศีล |
|
|
|
|
|
๖. |
|
รู้จักกาลเวลา |
|
|
|
|
|
๗.
|
|
คบคนดี |
|
| |
| ...พุทธพจน์... |
| |
