ต่อมา หมอชีวกะ โกมารภัจจะ ซึ่งเป็นนายแพทย์ประจำพระองค์ กราบทูลขอพรพระพุทธเจ้าว่า “พระพุทธเจ้าข้า พระผู้มีพระภาคและพระสงฆ์ทรงถือผ้าบังสุกุลเป็นปกติอยู่แล้ว แต่ผ้า สิไวยะกะ คู่นี้เลิศกว่าผ้าอื่นๆหลายพัน หลายหมื่น หลายแสนคู่ นอกจากพระผู้มีพระภาคอรหันต์สัมมาพุทธเจ้า หรือพระเจ้าพิมพิสารจอมราชาแล้ว ไม่มีใครอื่นที่ควรใช้ผ้าคู่นี้ ขอพระผู้มีพระภาคจงทรงกรุณาโปรดรับ และขอพระองค์จงทรงมีพุทธานุญาตให้พระภิกษุสงฆ์รับคฤหบดีจีวรได้เถิด พระพุทธเจ้าข้า” พระองค์ก็ทรงรับและอนุโมทนา
     ตั้งแต่บัดนั้น พระพุทธเจ้าก็ทรงมีพุทธานุญาตว่า “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เราอนุญาตคฤหบดีจีวร รูปใดปรารถนาจะใช้ผ้าบังสุกุลอยู่ก็จงใช้ รูปใดปรารถนาจะใช้คฤหบดีจีวรก็จงใช้ตามปรารถนา แต่เราสรรเสริญการยินดีปัจจัยตามมีตามได้”
     ประชาชนชาวนครราชคฤห์ ได้ทราบข่าวว่าพระพุทธเจ้าทรงอนุญาตคฤหบดีจีวร ต่างพากันยินดีร่าเริงว่า “บัดนี้แหละหนา พวกเราจะได้ถวายทาน จะได้ทำบุญ....” เพียงวันเดียวเท่านั้น จีวรหลายพันผืนได้เกิดขึ้นแก่สังฆมณฑลในพระนครราชคฤห์ ประชาชนชาวชนบทได้ทราบข่าว ต่างก็พากันยินดีร่าเริงว่า “บัดนี้แหละหนา พวกเราจะได้ถวายทาน จะได้ทำบุญ....” เพียงวันเดียวเท่านั้น จีวรหลายพันผืนได้เกิดขึ้นแก่สังฆมณฑลในชนบท