ไม่เหมาะไม่ควร เพราะผิดพระวินัย คือ การรับสตรี กุมาร และกุมารี ทำให้เป็นภาระ เป็นความยุ่งยาก เป็นอาการของพ่อบ้านที่ยังยินดีอยู่กับพวกเด็กๆ เมื่อได้จับเนื้อต้องตัวกับเด็กชายบ้าง เด็กหญิงบ้าง ย่อมทำให้เกิดความกำหนัดยินดี ทำให้เกิดความรักความผูกพัน เป็นพันธนาการที่เป็นอุปสรรคต่อการประพฤติพรหมจรรย์
เกิดปัญหาเกิดภาระ คือ ต้องทำเสื้อผ้า ข้าวของ เครื่องใช้เป็นอันมากเพื่อมาบำรุงบำเรอ ต้องส่งให้เล่าเรียน แต่ถ้าจะสงเคราะห์เด็กเหล่านั้น ถ้าเป็นเด็กชายก็ควรให้บวชเป็นสามเณร ถ้าเป็นเด็กหญิงก็ควรให้บวชชี ซึ่งเขาสามารถบิณฑบาตเลี้ยงตนเองได้ สอนให้เขาเจริญสมาธิ-วิปัสสนา ปฏิบัติธรรม แสวงหาทางพระนิพพานเลยทีเดียว จะเป็นสิ่งที่มนุษย์และเทวดาสรรเสริญ

    แต่ก่อนให้การบวช   ควรถามความสมัครใจเสียก่อน  ว่าจะประพฤติปฏิบัติพรหมจรรย์ได้หรือไม่  ถ้าไม่ได้ก็ไม่ควรให้บวช และเมื่อบวชแล้วก็ไม่ควรส่งเสริมให้เขาเรียนทางโลก    เช่น ป.๔ – ม.๖    เพราะการเรียนทางโลกต้องใช้ทุนมาก และเป็นไปเพื่อการลาสิกขาออกไปประกอบอาชีพและครองเรือน ถ้าต้องการมุ่งไปในทางโลกก็ควรส่งไปให้หน่วยงานสงเคราะห์ของทางโลกจึงจะถูกต้อง